Relatiecoach
voor hooggevoelige vrouwen
Ben jij die hooggevoelige vrouw die zich niet gezien en begrepen voelt door je partner? Voel je de angst dat je te veel, te ingewikkeld of te moeilijk bent voor hem, en dat je daardoor afgewezen wordt of dat hij misschien zelfs weggaat? Ik leer je hoe je weer verbinding kunt maken - met jezelf én met hem - zodat je weer die diepe warme verbinding met hem ervaart.
Koptekst 3
Voel jij je ook soms zo alleen in je relatie?
Heb jij ook steeds vaker het gevoel dat je partner je niet begrijpt. Ziet hij jou eigenlijk wel écht? Begrijpt hij wie je bent diep van binnen? Jij doet zó je best. Je voelt haarfijn aan wat hij nodig heeft en bent er altijd voor hem. Maar wie is er echt voor jou? Je verlangt naar echte aandacht. Naar iemand die niet alleen naar je kijkt maar je ook echt ziet en belangrijk vindt. Ergens voel je ook steeds die angst of je wel goed genoeg bent en niet teveel en te ingewikkeld. Dat maakt je onzeker. Ook twijfel je of jíj nog wel gelukkig bent met hem. Je weet dat er iets moet veranderen, maar je weet niet goed waar je moet beginnen.
Herken je dit?
Je voelt je niet gezien
Het is jullie trouwdag. Al weken ben je bezig geweest om een mooi cadeau uit te zoeken. Je hebt er echt je best op gedaan en wilt dat het perfect is. Na veel getwijfel is het dan eindelijk gelukt. Ook heb je zorgvuldig een mooi kaartje uitgezocht en erop geschreven hoeveel je van hem houdt. Maar als je partner het cadeau uitpakt en het kaartje leest krijg je alleen een kus op je wang en vervolgens gaat hij weer aan het werk. Jij blijft verdrietig achter maar durft ook niets te zeggen. Je kijkt nog even stiekem in de gang of daar toch misschien nog een bos met bloemen staat maar je ziet niks. Alleen zijn jas aan de kapstok.
Je voelt je niet begrepen
Na een middagje winkelen kom je moe en overprikkeld thuis. Je hebt een nieuwe jas gekocht maar eigenlijk twijfel je. Is dit wel mooi, past het wel bij mij? Misschien had je toch beter voor die andere kleur moeten kiezen. Je voelt je onzeker en laat je kleren aan je partner zien en hoopt dat hij je geruststelt. Maar hij zegt: ‘Joh doe toch niet zo moeilijk, deze is prima toch?’ Je bloost en voelt je afgewezen. Stilletjes hang je de kleren in je kledingkast.
Je cijfert jezelf weg uit angst
·Het is tweede paasdag. Je hebt je enorm verheugd op een dagje samen met je partner en je gezin. Je partner komt de trap afgelopen, schenkt zichzelf een kop koffie in, maakt een kommetje met muesli klaar. Hij vertelt dat hij vandaag met zijn vrienden gaat fietsen. Je zegt niets want je wilt niet moeilijk doen. En ja, hij werkt ook hard en hij verdient het ook om iets leuks te doen, toch? Je belt je ouders of ze straks even tijd hebben voor een kopje thee.
​
Je voelt je niet gehoord
Je hebt een ontzettend gave workshop gevolgd over ‘hooggevoeligheid en angst’. Je staat helemaal te stuiteren omdat je er zoveel van jezelf in herkende. Je wilt deze fijne ervaring graag delen met je partner. Als je thuiskomt begin je blij en enthousiast je verhaal te vertellen. Maar je partner luistert maar half en zegt ‘ja leuk hoor’ terwijl hij met een half oog naar de tv blijft kijken. Je stopt met je verhaal en merkt dat hij het niet eens doorheeft.
En dan die twijfel...
Het valt je op dat je steeds vaker voor je uit zit te staren en stiekem fantaseert over een man die jou alle aandacht geeft. Een man die het snapt als jij overprikkeld bent en dan gewoon even naast je komt zitten, zonder woorden. Je schrikt soms van je eigen gedachten. Maar ze blijven maar komen.
Die zag je even niet aankomen...
Verdrietig merk je op dat jullie steeds minder interesse hebben in elkaar. Je vraagt elkaar niet meer hoe je dag is geweest. Ook zie je dat de intimiteit tussen jullie langzaam is verdwenen. Je krijgt geen kus of een knuffel meer als hij naar zijn werk vertrekt. ’s Nachts lig je te piekeren over hoe je hem kunt bereiken. Maar je durft niets te zeggen want je bent bang dat hij je dan afwijst of jou verlaat. En daarom ontbreekt het je weer aan moed om actie te ondernemen. Dan na een lange werkdag kom je thuis en zie je verschrikt zijn koffers staan in de gang. Met een bonzend hart loop je verder. Aan de keukentafel zie je hem verslagen zitten. Je hoort hem zeggen: ‘Ik zie het niet meer zitten, ik vertrek’.
